GENOTSMOMENT --> OOM's motorbeuldag 5
Weken daarvoor serieuze zin, niks aan de hand, lekker avondje route gepland met Prins Maurits,
en op de dag zelf een ernstig ontmoedigend klotegevoel. Op zaterdag 19-10-2002 moest ik zelfs na 250 km al weer huiswaarts vanwege een slecht functionerend lichaam. Ed vergezelde me, terwijl de rest van de heren de route grotendeels uitgereden hebben. BEN trots op jullie, kan niet delen in de ervaring,
MAAR: ----> Prins Maurits vertelt, Pieter's beeldmateriaal licht toe ( dank jongens ):
Zaterdag 19 oktober 2002, Oom's motor-beuldag; editie 5, begint 06.00h in Breda/Haagse Beemden/winkelcentrum Heksenwiel{oorspronkelijke verzamelplaats werd door omwonenden niet gewaardeerd.} Start is regenachtig, koud 4 graden celcius en een straffe OOste wind. Iedereen staat startklaar in regentenue, maar onze Hans met z'n benzine slurpend monster is er nog niet. Bas belt Hans daaruit blijkt dat Hans zich weer verslapen had. We besluiten om de route aan te passen, om het eerste stuk tot Luik over de snelweg te rijden i.p.v. binnendoor. Hans zouden we treffen bij de eerste benzinepomp na de afslag Eindhoven. Aangekomen bij de Total geen Hans. Bas checkt zijn mobieltje. Hans had gebeld, hij vertelde dat zijn achterband slap staat, vanwege een scheur in de wang. Dus we vervolgen onze weg, spijtig zonder Hans. Een positief puntje het regent bijna niet meer. Maar het is koud. We rijden met een beschaafd gangetje van ongeveer 130 naar Luik. Bij de tweede stop, denkt eigenlijk iedereen wat zijn we gek, met dit weer 1000 km. te gaan rijden. Roland geeft al lichtjes aan dat hij er maar weinig lol in ziet. Met zijn allen weten we hem, na een kop warme koffie, over te halen om door te gaan. Vanaf Luik gaan we richting Eupen, want vanaf Eupen gaan we de geplande route rijden.
Maar Eupen was voor Roland en Ed de druppel van de
spreekwoordelijke emmer, je weet wel in overdrachtelijke zin. Eerst werd Roland
nog door een leuke clio gesneden. De reaktie van Roland daarop, kostte Hammy een
paar liter olie die om gezet werden in 3 grote bruine uitlaatgas
wolken. Die Prins Maurits twee minuten lang even een benauwd gevoel gaven. Die
stond er namelijk achter. Die hele dag heeft Eupen een nog nooit zo hoog smog
gehalte gehad. Inwoners werden geadviseerd om ramen en deuren dicht te houden en
zeker de gehele dag binnen te blijven. Na heel Eupen gezien te hebben, kwamen we
nog niet op de goeie route. Dus balen! Via een omweg, staat allemaal zo lekker
aangegeven, komen we eindelijk op de route. Maar voor de veteranen was de
spreekwoordelijke emmer overgelopen. Bij Roland liep zelfs zijn neus over. Na
hevige overleg, overhalen, op die knieën
vallen enz. Besluiten Roland en Ed, huiswaarts te gaan --> 
Het restje: Bas, Rob,Florence, Pieter, Arno en ik {maurits} Gaan verder, ik mocht zeker niet opgeven, de route gepland, twee van de vijf niet gereden. Als ik zou opgeven dan werd ik zeker in de toekomst uitgesloten van deelname aan het Hammerite racingteam. Maar eenmaal op de route werd, begon het zonnetje te schijnen, Het landschap werd heuvelachtiger, mooie bochten, we kregen er plezier in. De rest van de dag prachtig weer gehad,droog,soms een paar druppels, wel koud, zeker als je winterhandschoenen 6 jaar zijn en op deze dag de functie van warm houden opgeven. Redmiddel: plastieke dieselhandschoentjes van de pomp onder je handschoenen. Is ook niet alles maar ja. Al slingerend over mooie wegen, een nadeel weinig droge wegen. Dus oppassen, maar vooral leerzaam, omdat je eigelijk bijna nooit met nat wegdek rijdt. Je hebt maar 30 % minder grip. In het begin rijdt je als een natte krant, na wat enig oefening komt er toch een lekker tempo in te zitten, dat ieder van ons aan kan. Niet onbelangrijk als je met een groep rijdt. Aangekomen in Cochem, zittend op een terras
+ 
, worden we door spaanse
schonen 
, zij zagen ons als
helden om met deze omstandighedend te rijden, aangesproken. We dachten eerst dat
Pieter een foto van hun moest nemen. Dit was echter niet het geval. De bedoeling
was namelijk dat ze met ons op de foto wilden. Vanuit Cochem vervolgende we onze
weg, langs de Mósel, richting Bitburg. Omdat we 's middags Westelijk reden
kregen we dus een laagstaande zon recht in ons gezicht. Dat probleem werd
versterkt door weerkaatsing op het natte wegdek, dus verblinding, extra
spannend, krijg je van die situatie's komt er nu een bocht naar links of was die
nou naar rechts. In Bitburg aangekomen, om een mooie groepsfoto te maken, zoals
die van Warsteiner. Rondje rond de brouwerij gereden maar geen mooie lokatie kunnen vinden.[Jammer] Het was bijna half zes en we wilde voor het
donker op de snelweg zitten. Dus de Route werd beeindigd in Bitburg. Na een
plas,drink en rookstop regenpakken aan, voor de kou.Op de snelweg reden we weer zeer netjes zo rond de 140 [harder is kouder] na één of twee uitschieters van boven de 240. Die uitschieters waren van zeer, zeer, zeer korte duur omdat op die snelheid, de doorrij-jas omhoog klapt. 240 plus met een ontblote onderrug, en het is 4 graden is geen pretje. In Nederland aangekomen, de inwendige mens verwarmd met MC DONALDS --->
+ 
Dat was de laatste stop. Om een uur
of 10 zijn we thuis koud aangekomen, moe maar voldaan. Het resultaat 888
koude kilometers. Een mooi resultaat, zeker met deze condities.
De route wordt zeker nog een keer gereden, een kleine aanpassing: Eupen slaan we
over!!! In het voorjaar met goede conditie wordt Beuldag 5a opnieuw
gereden. Echte Beulers kunnen zich bij Roland opgeven. Het streven van
1000 machtige kilometers kan met deze route gehaald worden. Van Roland, Ed en
Hans verwacht ik, zo wie zo dat ze meegaan! Onderweg-visualisaties: --->
